Łupież pstry – leczenie. Jak wspomóc jego proces?

Łupież pstry – leczenie tej przypadłości to nie łatwe zdanie, z którym ciężko poradzić sobie domowymi sposobami. W niektórych przypadkach wystarcza kuracja miejscowa środkami o charakterze przeciwgrzybiczym. Jeśli jednak metoda ta nie zwalczy objawów, konieczne jest leczenie łupieżu pstrego lekami doustnymi. Podobnie jak grzybica, ma on tendencję do nawracania, dlatego mimo udanej kuracji, warto stosować regularnie środki zapobiegawcze.

Łupież pstry- jak leczyć tę dolegliwość?

Jak leczyć łupież pstry i rozpoznać właściwie, że mamy z nim do czynienia? Warto zapoznać się dokładnie z jego typowymi objawami. Zmiany skórne w postaci nieregularnych, nieopalających się i zlewających ze sobą plam, są sygnałem, że na naszym ciele pojawił się łupież pstry. Leczenie na początku opiera się na stosowaniu miejscowych środków przeciwgrzybiczych, które wmasowywane w skórę, mają za zadanie zlikwidować drożdżaki żerujące na powierzchni skóry. Są to maści lub kremy, które co ważne, powinno się rozprowadzać na całym ciele, a nie jedynie w miejscach wykazujących zmiany chorobowe. Taką formę kuracji prowadzi się przeważnie od 2 do 4 tygodni, jednak nie zawsze eliminuje ona skutecznie łupież pstry. Czym leczyć tę przypadłość, gdy pierwsza metoda zawiodła? Otóż, w przypadku opornych zakażeń grzybami, powodującymi łupież pstry, leczenie ogólnoustrojowe jest jedynym rozwiązaniem. Stosuje się tutaj preparaty imidazolowe. Są to powszechnie stosowane specyfiki w przypadku zakażeń grzybiczych, takich jak kandydoza, czy łupież pstry. Leczenie takie trwa od tygodnia do dwóch. Po jego zakończeniu, całkowicie ustępuje swędzenie oraz plamy powodujące często dyskomfort w psychologiczny w kontakcie z innymi. Jednak pomimo całkowitego wyeliminowania objawów, dolegliwość ta ma tendencję do nawrotów. Dlatego też wszyscy, a szczególnie osoby, których organizmy są chronicznie osłabione powinny stosować środki zapobiegawcze.

Łupież pstry- leczenie i co dalej?

Leczenie łupieżu pstrego przebiega najszybciej u chorych o silnych organizmach. Grzyby występują w ciele każdego człowieka, natomiast dopiero u osób z obniżoną odpornością atakują i powodują stany chorobowe. Chorzy zmagający się z dolegliwościami na podłożu autoimmunologicznym lub stresogennym- są szczególnie narażeni na infekcje grzybicze. Bardzo prawdopodobne jest, że osoba, która raz przebyła zakażenie doświadczy jego nawrotu. Dlatego, nawet jeśli leczenie łupieżu pstrego przyniosło oczekiwane efekty, dobrze jest wprowadzić do swojego życia kilka zasad, mających na celu zmniejszenie ryzyka ponownego zakażenia, takich jak:

• zaostrzona higiena ciała, ze szczególnym uwzględnieniem skóry głowy,
• ograniczenie korzystania z miejsc użytku publicznego, takich jak sauna, czy basen i konieczne w takich przypadkach- noszenie obuwia zamiennego,
• stosowanie emulsji, kremów i szamponów, czyli dermokosmetyki na łupież pstry zawierających selen i cynk, których działanie zostało poparte badaniami,
• unikanie w diecie produktów sprzyjających pojawianiu się grzybów, jak cukry i tłuszcze. Zamiast tego należy zadbać o dostarczanie cynku, żelaza oraz witaminy D,
• częste zmienianie ubrań, szczególnie po uprawianiu wysiłku fizycznego, lub w okresie letnim, ze względu na pocenie się i wilgotność, która sprzyja grzybom.